عمل بینی به روش بسته به صورت خاصی انجام می شود، در این نوع جراحی برش های مورد نظر را در داخل بینی در نظر می گیرد و جراح با دستگاه ها و ابزارهای مشخصی بینی را برش می دهد.
جراح با توجه به برش های ایجاد شده تغییرات مورد نظر را در سطح غضروف و... انجام می دهد.
در روش بسته هیچ نوع برشی در کلوما زده نمی شود، با این اقدام ورم و کبودی کمتری ایجاد می گردد اما تسلط جراح بر این روش زیاد نمی باشد.
این کار در مدت زمان کمتری انجام می شود.
تفاوت های مورد نظر در عمل بینی باز و بسته تفاوت های خاصی بین عمل بینی بسته و باز وجود دارد و متخصص با توجه به میزان دسترسی که به استخوان بینی دارد این عمل را انجام می دهد.
نوع دسترسی به غضروف بینی نیز در تعیین عمل بینی باز یا بسته موثر است.
در سال های اخیر جراحی بینی باز طرفداران بیشتری دارد و ارجحیت این روش در مقایسه با عمل بینی بسته مربوط به مزیت های مهم آن است.
در روش جراحی بسته برش های داخلی انجام می شود و بر سطح خارجی بینی هیچ نوع برشی مشاهده نمی گردد.
این تغییرات در داخل لبه سوراخ های بینی ایجاد می گردد.
در عمل بینی باز تغییرات خاصی ایجاد می شود و حفره های بینی با ابزارهای خاصی از هم جدا می گردند.
در عمل باز جراح می تواند بعد از برش، پوست را از بینی بردارد و از این طریق به استخوان و غضروف های بینی تسلط می یابد، بعد از این اقدام شکل مورد نظر به بینی داده می شود.
در روش باز کار بر غضروف بینی راحت تر انجام می شود، مشاهده مستقیم غضروف ها در این روش امکانپذیر است.
عمل بینی باز روش استاندارد و مهمی است که در آن اشتباهات کمی وجود دارد و نتیجه مناسب تری دریافت می شود.
در روش بسته فرآیند عمل جراحی را پزشک تنها بر حفره های بینی در نظر می گیرد.
این روش دقت کمتری دارد و در مقایسه با روش عمل بینی باز انجام موفقیت آمیز آن به شکل دشوارتری صورت می گیرد.
عمل بینی بسته در افرادی استفاده می شود که ظاهر بینی آنها مناسب است و به ایجاد تغییرات بیشتر در ظاهر بینی تمایل خاصی ندارند.